Их, һыуыҡтан килмәй туңғы!
Һин башҡаның берҙән-бере...
Ҡай берәүҙәр: «Йыуан!» – тиҙәр,
Ҡаштар ҙа йолҡонмаған шул,
«Матурым!» – тип өндәшкән...
Мин кемдеңдер йомшаҡҡайы,
Шул тиклем ауыр булды шул,
«Һау бул!» – тиеп хушлашһам да,
Шул тиклем ҡыйын булды шул,
Тыштан тыныс күренһәм дә,
Шул тиклем генә ҡыҙғаныс,
Һинең һүҙҙәр, эй, әүрәтер ине,
Ғүмеркәйем буйы көттөм дә бит,
Башым баҫып, донъя көткән булдым,
Һинең һүҙҙәр генә ашыҡманы
Ғүмер ҡояшы ла байып бара:
Ҡағылған да йәнем, һуғылған...
Үҙекәйем әйтһәм ни булған?!
Көс-дәрт бирһен, илһам бирһен
Хуш!!! Имен бул! Һин ирекле
Ғүмер булһа, һөйөрмөн дә,
Йырҙар ғына кире ҡайтмаҫ,
Мин бит ерҙә бер минут та
Бындай яҙмыш кемгә оҡшар?!
Ярым-ярты, гел яртышар...
Йыраҡ ине һалҡын ҡыштар...
(Бер яңғыҙым торам мин дә
Мең-мең кеше араһында!)...
Ҡар аҫтында ҡалған мышар!
Тик хистәрҙе кем һуң тышар?!
Шундай тынлыҡ – бар донъяны
Өйҙә һинһеҙ бер йәм дә юҡ,
Йәй генәһе – йәшел сәхрә,
Бер ҡараһаң, ҡыҙыл балан,
Алтын көҙҙәр башҡа хәҙер!
Көҙҙәр ҡартлыҡ төҫөндә...