Кактус сәнскеле, башҡа гөлдәр кеүек ебәк япраҡлы булмаһа ла матур сәскә ата...
Ҡыҙ бер аҙ уйланып торғандан һуң йылмайып, серле ҡарашын күтәреп, миңә ҡараны ла...
‒ Эйе шул, ‒ тине, бит алмаларын алландырып.
‒ Матур ‒ матур түгел, яратҡан матур, аҡыллым!.. Был турала бер ваҡытта ла онотма, йәме!
Ҡыҙ минең менән килешеүен белдереп, башын ҡаҡты.