«Тәртипкә тәүфиҡ һәм бәхет эйәрә...»

Гүзәлиәнең атаһы Салауат Хәйретдин улы – Муса Мортазин исемендәге премия лауреаты, Башҡортостандың мәғариф отличнигы. Ижади һәләт, яҙыуға ынтылыш ҡыҙына унан күскән. Хеҙмәттәштәре, яҡташтары Салауат ағайҙы яуаплы, алдынғы ҡарашлы кеше һәм уҡытыусы тип белә. Заманында Өргөн мәктәбен төҙөткән, башҡорт теле һәм әҙәбиәтенән уҡытып, фиҙакәр хеҙмәте менән абруй яулаған педагог республика матбуғатында ла йыш сығыш яһай. Билдәле яҙыусылар, ҡәләм оҫталары Мәүлит Ямалетдинов, Сәлимйән Бәҙретдинов – уның ҡорҙаштары. «Атайым күп балалы ғаиләнән. Ғәҙел, яуаплы булғаны өсөн уны бала сағынан «Өлгө Салауат» тип йөрөткәндәр. Белорет педагогия училищеһынан һуң БДУ-ның фило­логия факультетын тамамлаған. Әсәйем дә университетта география факультетында белем алған. Әйткәндәй, уның нәҫеле яғынан диндар кешеләр күп, араларында Троицкиҙа Зәйнулла Рәсүлевтың шәкерте булғандары ла бар», – тип һөйләй Гүзәлиә. Зәнифә Ғәли ҡыҙы география, тарих уҡытыусыһы булып эшләп, хаҡлы ялға сыҡҡан, Башҡор­тостандың мәғариф отличнигы. «Әсәйем беҙҙе эшкә өйрәтеп үҫтерҙе, тәртип һәм тәүфиҡ – бәхет нигеҙе тигән ҡиммәттәргә инандырҙы. 14 йәшемдә Өфөгә, Рәми Ғарипов исемендәге гимназияға уҡырға киткәнсе атайым менән әсәйем төп тәрбиәүи орлоҡтарҙы күңелемә һалғанға, үҙ-үҙемә ышаныс тыуҙыр­ғанға, «һин булдыраһың», «бер ваҡытта ла бирешмә» тигән төшөн­сәләрҙе һеңдергәнгә рәхмәтлемен», – ти Гүзәлиә.

...Эйе, Күгәрсен районынан кире Өфөгә килеп төпләнгәнгә лә ике тиҫтә йылға яҡын ваҡыт уҙған. Айҙар Юлай улы республиканың иң ҙур сәнәғәт ойошмаларының береһендә уңышлы эшләй, Башҡортостандың төрлө төбәктәрендә газ транспортировкалау тармағында хеҙмәт иткән күп һанлы белгестәргә белем бирә.

Балтабаевтарҙың өлкән улдары Рәсүл Өфө дәүләт нефть-техник университетының дүртенсе курсында белем ала, уртансы улдары Искән­дәргә – 15 йәш, һигеҙенсе класта уҡый, футбол менән шөғөлләнә. 2014 йылда донъяларын йәмләп тыуған ҡыҙҙары Сафияға иһә күптән түгел 7 йәш тулған. Бәләкәстән бейеү менән мауығыусы ҡыҙсыҡ быйыл мәктәпкә барасаҡ.

«Һөнәрем, эшем миңә үтә яҡын һәм мөһим булһа ла, тормоштағы төп йыуанысым һәм шатлығым – ғаиләм, балаларым. Әсәйемдең: «Ирҙе ир иткән дә, хур икән дә – ҡатын. Ирҙән өҫтөн булырға ярамай», – тигәне хәтергә уйылған. Үҙем малайҙар әсәһе булғас, көслө заттың беҙҙең хәстәргә, йылыға ни хәтлем мохтаж булыуын яҡшы аңлайым. Ә инде ҡыҙыбыҙҙы Хоҙайҙан һорап алған, күптән көтөлгән бүләк итеп ҡабул иттек. Шөкөр, үҙебеҙ теләгәнсә ҡорған донъябыҙ бар, иң мөһиме – ундағы мөхит һәр саҡ ҡотло, бәрәкәтле булһын, ырыҫтан яҙҙырмаһын. Ғөмү­мән, алға табан сабыр итә-итә, бер маҡсатлы булып, үҙ-ара хөрмәт менән атларға кәрәк. Ә тормош еңелдән түгел. Әммә тырыштар, маҡсатлылар һәр саҡ йәшәйешен бөтөн, күркәм итеүгә өлгәшә», – ти хеҙмәттәшем. Уның был һүҙҙәрендә хәҡиҡәт тә, тормош дөрөҫлөгө лә ярылып ята.