Йәшәү көсө

Йылды йыл алмаштырған, күңел тылсым көткән мәлдә культуролог, филология фәндәре докторы, хәҙер инде мәрхүм Дмитрий Лихачевтың әйткәне күңелгә килә: «Мин бик оҙаҡ йәшәгән кеше. Һәм миңә тиҙҙән китергә тура киләсәк. Беҙ бер серҙән барлыҡҡа киләбеҙ һәм сергә кире ҡайтабыҙ. Ҡурҡаммы мин? Белмәйем. Юҡ, ҡурҡмайым, әммә барыһын да дөрөҫ эшләнемме, тип моңһоуланам. Һәр ваҡытта ла намыҫ ҡушҡанса йәшәнемме? Кешеләрҙе рәнйетмәнемме? Ваҡытында уларҙан ғәфү үтендемме? Кеше үҙе өсөн бәләкәй генә бер аҙым яһаһа ла, ул кешелек өсөн ҙур аҙым булыуы хаҡында хәтерегеҙгә төшөрөп үтәһем килә. Кешелекте төҙәтеп булмай, әммә кеше үҙен төҙәтә ала. Асты туйындыра, тупаҫ һүҙҙән тыйыла, оло кешене юл аша сығарып ҡуя, илағанды йыуата, таш менән атҡанға яуап бирмәй, үҙенең тәғәйенләнешенә тоғро ҡала, башҡаларҙың күҙҙәренә тура ҡарай. Быларҙы эшләү – берәү өсөн бер ни тормай. Ә күмәк кешегә бер юлы башҡарыу ауыр. Бына нимәгә башта үҙеңдән башларға кәрәк. Һәм был – мәҙәнилек билдәһе. Минең иң яратҡан әйтемем – иртәгә ахрызаман тигәндә лә мотлаҡ ағас ултырт».