Мин – бер ҡарҙың бөртөгө,
Мин хуш еҫле сәскә менән тулы
Аяғымды сырмар йәш бакуйҙың
Йән илерткес кенә наҙҙары.
Һуш китерлек матур рәсемдәге
Боҙ иретер һарғылт нурҙыр мин.
Халҡым күргән ғазаптарҙы һөйләр
Ҡара көйлө оҙон йырҙыр мин.
Рухым мәңгелеккә дәрүиш ҡылған
Ҡыпсаҡ далаһының саңымын.
Гел саҡырған, булмышыма һеңгән
Әрем еҫле ҡырҙар сыңымын.
Ҡарауыл мин алһыу шәфәҡтәргә,
Мин елберҙәк төрки байрағының
Зәңгәрлеге – өмөт таңында.
Һылашып ҡатҡан төҫлө буяумын
Диуана бер рәссам ҡулында.
Һөйлә әле таңға ҡәҙәр, атай,
Тамырым һәм затым тураһында.
Һанап сыҡ һин йот йыл киткәндәрҙе,
Нисек йәнең сыҡмай ҡалды һындан?
Нимә ейҙең астан шешенгәндә?
Шул ҡәһәрле ҡышты һөйлә ҡабат!
Хәсрәт сыҡһа, тормаҫ йәнең ҡанап!
Күҙ алдыма баҫһын ул афәттәр,
Улым был хәтерҙе минән алыр.
Йәне менән тойһа телен, халҡын,
Ас киткәндәр тыныс ойоп ҡалыр.
Һөйлә әле таңға ҡәҙәр, атай!
Эй, күктәрҙә осҡан торнам,
Ҡайҙан килдең, аңлат, торнам.
Алтайҙан килгән юлсымын...
Ниҙәр күрҙең унда, торнам!
Эй, күктәрҙе ярған торнам,
Осма, зинһар, ят яҡтарға,
Дунай күҙле яҡташ торнам,
Йән юлдашым булсы, торнам,
Ҡәрҙәшеңмен, көтөп торған.
Зәңгәр күктә осҡан торнам.
Ғағауыз теленән Әхәт Сәлихов һәм Гөлнара Хәлфетдинова тәржемәләре.