«Йәмле Туҡ буйына килеп, Хистәремде таратам...»

Тыуған яҡты яратам
Тәңестән дә матурыраҡ
Юҡтыр, тим, башҡа ауыл:
Бөтә миҙгелдә лә үҙе
Матур, йәмле була ул.

Яратам тыуған яғымдың
Сәскәле яландарын,
Ҡарағат, еләге үҫкән
Ҡарғарыу урмандарын.

Кемдәр генә эсмәгәндер
Ташөйгән шишмә һыуын.
Эскән атай, инәйҙәр ҙә,
Һәм дә алдағы быуын.

Ташөйгән тау шишмәһенә
Ҡушылған Сәлембаҡый:
Тирә-яғы йәшел үлән,
Сәскә еҫтәре аңҡый.

Яҡуп күле, ҡарт булһа ла,
Йәмләнә яҙ килгәндә,
Ҡамышы ла елгә шаулай
Һандуғас һайрағанда.

Йәмле Туҡ буйына килеп,
Хистәремде таратам.
Бер ҙә ташлап китә алмам –
Тыуған яҡты яратам.

Үлем һорап килмәй
Был тормош ҡоштан да үтә,
Беҙҙән дә үтеп китә.
Теләһәк, теләмәһәк тә,
Әжәл килер көн етә.

Бер кем ҡотола алмаған
Үлем тигән зәһәрҙән,
Әжәл килә һәр бер йәнгә –
Һиңә лә һәм миңә лә.

Үлем фәрештәһе килгәс,
Ҡасып булмай һис ҡайҙа.
Байлыҡ өйөп ҡуйыу менән
Бирмәй ул беҙгә файҙа.

Зәҡәт-ғөшөр малдарынан
Бирәйек саҙаҡаһын.
Ҡара гүргә барып ингәс,
Күрмәйек гүр ғазабын.

Үлем килгәс, һуң була,
Бар донъяң ерҙә ҡала.
Донъя малына алданма –
Барын да тартып ала.

Үҙ телемдә һөйләшәм
Мин тыуғанмын был донъяға
Ай, ҡояшты күрергә.
Тормош матурлығын татып,
Шиғырҙан йыр үрергә.

Тыуған ерем, туған телем,
Кендек ҡаным түгелгән.
Йәшел үлән, зәңгәр сәскә,
Гөл-баҡсаға күмелгән.

Һайлап булмай туған телде,
Һайлап булмай тыуған илде.
Ҡайҙа ғына йәшәһәм дә,
Онотмамын туған телде.

Башҡорт булып тыуғанғамы,
Башҡорт телен яратам.
Ошо телдә һөйләшергә
Васыят иткән атам.

Ғөрөф-ғәҙәтен өйрәнәм,
Ул да миңә – ҙур бәхет.
Туған телеңдә һөйләшеү –
Алтындарға тиң тәхет!