Көтөү һәм хушлашыу араһында
Тел осонда – тоҙло бал тәме,
Бер көн тиһәм, йылым китәме?
Бер мәл тиһәм, китә мөсәлдәр,
Бында шулай, һеҙҙә ни хәлдәр?
Шатлыҡ ауҙарынан туҡылһа ла,
Әрнеү ептәренән үрелһә лә,
Үтмәҫ кеүек кенә күренһә лә,
Етмәҫ кеүек кенә күренһә лә,
Бармаҡ араһынан аға ваҡыт,
Күҙ һал әле уға, ваҡыт табып,
Тотоп ҡара әле усҡа ябып...
Һыйҙыра алһаң устарыңа һабын,
Эйе, ҡуйған да ҡуйған инде ҡабып...
Күҙ йәштәрем балды тәмәйтә,
Аҡ һәм ҡара ҡайҙа, кем әйтә?
Ваҡыт һәм йән, ҡайһыһы сәпкә тейгән,
Кемеһе әле кемде һемәйтә,
Шатлыҡ таждарынан тумалһа ла,
Шартлатһа ла һағыш бөрөһөн,
Барыһы үтә, баһа ла үҙгәрә,
Әйтмәм тимә – булды киреһе...
Даңғыр-доңғор донъя дөмбөрөнөң
Дауынан да йөрәк моң һөҙә.
Һәр тере йән – матурҙарҙан-матур,
Батырҙарҙың да ул тиңһеҙе.
Һәр тере йән үҙ үлсәме менән
Самалап баҫа һәр бер аҙымын.
Бына мин дә – берәүҙең сасҡау ҡышы
Һәм берәүҙең мәңгелек яҙымын.
Бер йылғаның һыуы – көтөү, хушлашыу ҙа,
Үле һәм тере һыу бер шишмәнән.
Һаранланып шуны күпме эсеп,
Нисек тере ҡалған йәнең, бирешмәгән.
Һәр тере йән үҙенең ярҙарынан
Йә шаршыға баға, йә ятыуға.
Күңел монаяты туплай шулай
Мәңгелеккә әйләнеп ҡайтыуға,
Тик һыуһыны уның һис ҡасан да
Ҡанмай бер нәмәгә – яратыуға.
Әйтелмәгән һүҙҙәр – күп нөктәләй
Теҙелешкән оҡшап муйылға,
Ул һүҙҙәрҙең хәҙер ни ҡәҙере,
Бына-бына әйтәм, тип мәлендә
Муйынсаҡтай теҙеп йыйылған,
Тик ниндәйҙер ялған тыныслыҡты
Һаҡлап өндәшеүҙән тыйылған,
Шартлауҙарҙан аяп тирә-яҡты,
Тын торһон тип донъя быйылға,
Әйтелмәгән хистәр, күп нөктәләй,
Теҙелешкән оҡшап муйылға.
Муйыл һөйәгеләй йөйҙәр булып
Йөрәккә ни ырып ҡайылған?
Яҡындар һәм яттар күңелен уйлап
Өндәшелмәй ҡалған һүҙҙәр ул,
Белгәнен дә, булғанын да әйтмәй
Мөлдөрәшеп ҡалған күҙҙәр ул…
Тынлыҡ үлсәмдәре – бала хаҡы,
Эстә шартлап йәнгә йөй һалған,
Моңло ҡурайҙың да тыны етмәҫ
Оҙондарҙан-оҙон көй һалған…
Шундай оҙон тынлыҡ, мең ҡурайҙың
Тыны етмәҫ тынлыҡ – бар бит ул,
Сикһеҙ бәхет, тәрән зар бит ул…
Тын алырға ҡурҡып баҫып торам,
Күҙҙәремдән уттар сәсрәй хәҙер –
Устарыма килеп күс ҡунған.
Мин үҙемде яҡлар хәлдә түгел,
Башҡаларға инде – анһыҙ ҙа…
Эй, үкенес, ирәүән булалмаһам,
Бул(а) алмаһам һеҙгә андыҙ ҙа,
Телегеҙгә бал да булалмаһам,
Тоҙ ҙа булалмаһам ашығыҙға...
Даръя алдындағы тамсы булып
Баҫып торам инде ҡаршығыҙҙа.
Хәҡиҡәттәр эҙләр заман түгел,
Тик был ҡанун миңә шундай ят,
Аҡты аҡ тип хатта яҙалмағас,
Тын алырға ҡурҡып баҫып торам,
Таралмаһын, тиеп күскәйем.
Яу булһа ла, үҙемдеке – үҙемә,
Күсем менән диңгеҙ кисәйем!
Хәҡиҡәттәр эҙләр заман түгел,
Һынауҙарҙа һындырмасы, заман,