Тынлыҡ урынлашты. Ысынлап та, вуз тамамлап ҡына килгән йәш белгес директорҙар талабына ярашлы асыҡ дәрес бирә алмай – уныһы аңлашыла. Тик бер уҡытыусы ла 7-сене алырға теләмәй. Күпме педсоветтарҙа улар хаҡында бәхәсләшеү, һөйләшеү булды – ни өсөн «көсһөҙ класс»? 2-3-сө кластарҙа 3-4-селәр менән бергә уҡыу һөҙөмтәһе ине ул. Ике кластан байтаҡ бала йыйыла – уҡытыусы ниндәй генә яҡшы булмаһын һәм тырышып уҡытмаһын, тейешле белемгә өлгәшә алмай уҡыусылар. Тиҙҙән башланғыс мәктәптән дүрт класс бергә уҡығандар килһә, унда ни булыр?!
Береһе лә өндәшмәгәс, Илнур Фәнил улы:
– Ул көндө 7-селәргә Башҡортостан тарихы һәм мәҙәниәте лә инә бит. Бәлки, икенсе дәресте һеҙ алырһығыҙ, Әлфирә Баязитовна? – тип ипле генә миңә ҡараны. Бөтә зал боролоп миңә төбәлде. Күптәрҙең йөҙөндә – кинәйәле йылмайыу. «Шәп уҡытыусы исемен йөрөткәс, әйҙә, «көсһөҙ класс» менән шәп булып ҡара әле!» – тигән уйҙы уҡырға була.
Мыҫҡыллы ҡараштарға иғтибар итмәнем, өйрәнеп бөткәнмен инде.
– Ярар, алырмын, – тинем.
...Ҡыңғырау шылтыраны. Тап шул 7-се класта дәрес үткәрергә тейешмен. Бөгөн теманы яҡшы үҙләштерһәләр, һынатмаҫтар әле, тигән ышаныс менән класҡа индем.
Яңы теманы аңлатып бөткәс, үҙ аллы эш бирҙем. Үҙем журналға теманы яҙып ҡуйырға тип, инде генә ултырғайным, бер уҡыусым ҡапыл ҡысҡырып ебәрҙе:
– Тышҡа ҡарағыҙ әле! Ниндәй матур ҡар яуа!
Балаҡайҙар, тыштан күҙҙәрен алмай, тотош стенаны биләп торған ҙур тәҙрә янына йыйылды. Мин дә ирекһеҙҙән уларға эйәрҙем.
Ергә тәүге ҡар күҙе төшөүе! Ябалаҡлап ҡына яуған ҡарға һоҡланып, иҫебеҙ китеп ҡарап торабыҙ. Ҡара ергә төшкән аҡ ҡар бөртөктәре иреп юғала барһа ла, тәүге булыуы менән күңелдә күпме кисереш уята!
Тәүге ҡарҙар яуа! Тимәк, ап-аҡ тынын бөркөп, ҡыш миҙгеле аяҡ баҫа Ергә! Ҡышты балалар ғына түгел, өлкәндәр ҙә көтөп ала шул. Бәләкәйҙәр саңғы, коньки, сана шыуып кинәнһә, ололар йәй, көҙ буйы бөткөһөҙ мәшәҡәттәрҙән бушап, яҙға сыҡҡансы бер аҙ ял итеп ала. Һәр хәлдә, ауыл кешеһе өсөн ҡулай ҡыш миҙгеле. Шулай һоҡланып күпме торғанбыҙҙыр?! Уҡыусыларым тиҙ генә ысынбарлыҡҡа ҡайтарҙы:
– Апай, ә директорҙар килгәндә беҙгә ниндәй дәрес була ул?
Һүҙҙе башҡалар элеп алды:
– Бүтән кластар асыҡ дәрескә әҙерләнә, ә беҙ белмәйбеҙ ҙә...
– Шулай инде. Беҙ – иң насар класс...
Бына бит, тәбиғәттең иң мөғжизәле мәлен күҙәткәндә лә, уларҙа – тормош ғәме. Ниңә улар насар класс булһын инде?!
Дәрескә ингәс тә, яңылығымды нисек, ҡасан әйтергә, тип баш вата инем, бына бит форсаты үҙенән-үҙе килеп сыҡты. Иң кәрәкле һүҙҙәр табып, урындарына ултырышҡан уҡыусыларыма өндәшәм:
– Балалар, ярай әле иҫкә төшөрҙөгөҙ, һеҙгә асыҡ дәрес Башҡортостан тарихы һәм мәҙәниәтенән була.
– Беҙ иң насар класс булғас, белмәйҙәр, наҙандар, тип әрләп китһәләр, һеҙгә эләгә инде, – тине «осоҡ» ҡушаматлы Дилә.
Бына бит, иң тәүҙә мине ҡайғырталар... Юҡ, баштағы «беҙ насар» тигән уй менән уңышҡа ирешеп булмаясаҡ. «Атака»ға күсәм.
– Үҙегеҙҙең республикағыҙҙың тарихын һәм мәҙәниәтен белмәй, оятҡа ҡалырға уйлайһығыҙмы? Һеҙ бына бәхетлеһегеҙ, киләһе йылғы етенселәр ФГОС буйынса Башҡортостан тарихы һәм мәҙәниәтен өйрәнә алмаясаҡ, уларҙы йәлләргә кәрәк, – тинем. Өндәшмәйҙәр. Күҙҙәре ҙур асылған. Һүҙҙәремде әйтеп бөтөргә тырышам. – Ингән кеше һеҙҙең барығыҙҙың да ата-әсәһен белә. Дәрестән сыҡҡас: «Шул партала ултырған кемдең балаһы ине, уҡымай икән» йәки «Бынау уҡыусының бөтөнләй дәрестә эше юҡ», – тиһә, яҡшымы, әллә «Анау егет ҡайһылай шәп яуап бирә, атаһы кем?» – тиһәләр?! Әлегә әҙерләнергә ваҡыт бар. Мин һеҙгә ышанам, – тигән булам.
Ҡыңғырау шылтыраны. Журналыма баһалар ҡуйған арала балалар геүләшеп асыҡ дәрескә нисек кейенеү тураһында һөйләшә ине.
– Илнар, һин сәсеңде алдыраһыңдыр ул?
– Айназ, йомаға салбарыңды үтекләп кил!
– Бөтәбеҙгә лә форма кейергә, егеттәр аҡ күлдәктә, ҡара салбарҙа!
Еңел һулап ҡуйҙым. Тимәк, боҙ ҡуҙғалды. Былай барһа, эштәр хөрт түгел! Артабан дәресем юҡ ине. Ҡайтырға сыҡтым. Саф һауала тын алыуы ла рәхәт. Таш мәктәптә нисек тынсыу икәнен урамға сыҡҡас ҡына аңлайһың.
Өйөрөлөп-өйөрөлөп ҡарҙар яуа! Юл ситендәге таҙа ерҙә аҡ мыйыҡтай аҡ һырҙар һуҙылған.
Ошо тәүге ҡар яуыуына бәйле бала саҡ хәтирәһе мине ғүмерем буйы оҙата килә. Был күңелһеҙ хәл иҫкә төшкән һайын мин уны уйымдан тиҙерәк ҡыуырға теләйем. Ләкин ул, бәйләнсек себен кеүек, тәүге ҡар яуыу менән, күҙ алдына баҫа.
Бишенсе класта уҡып йөрөйбөҙ. Беренсе-икенсе класта бәхетле булғанбыҙ – бик мөләйем уҡытыусы – Бикә Ғәлләм ҡыҙы уҡытты беҙҙе. Ә өсөнсөлә төрлө кеше белем бирҙе. Бикә апай Ҡәһәрмән ағайҙан айырылып, бәләкәй генә ҡыҙы Розаны алып, Учалыһына ҡайтып китте. Беҙҙе генә түгел, шаян малайҙарҙы ла баштарынан һыйпап, яратып ҡына уҡытҡан Бикә апайы быҙҙы шул тиклем һағындыҡ. Мин әсәйемдән уның ниңә ҡайтып китеүен ипләп кенә һораштым. Әсәйем:
– Йүнһеҙ кеше булып сыҡты Ҡәһәрмән. Шул тиклем матур, уңған, аҡыллы ҡатынды тота алманы. Балалар уҡытыусыһыҙ ҡалды, – тип үҙенең дә ҡайғырыуын белдерҙе. – Яҡшы ҡатынды тотоу өсөн үҙеңә лә аҡыллы ир булыр кәрәк шул, – тип өҫтәп ҡуйҙы һуңынан.
Шуға мин эсемдән генә Ҡәһәрмән ағайҙы әрләп йөрөнөм. Ни өсөн халыҡ уны Ҡәһәрмән тип атаған? Ҡаһарман – баһадир булһын тип ҡушылғандыр бит исеме?! Ә бында Ҡәһәрмән – «ҡәһәрле кеше»...
Дүртенселә яңы фәндәрҙән төрлө уҡытыусы һабаҡ бирә башланы. Математиканан Сәнә апай уҡыта. Уны «йүкә телефон» аша «уҡытыусыға уҡымаған, ун класс белем менән генә йөрөй», тип ишеттек. Беҙҙең класта ла «йүкә телефон»лы ҡыҙҙар бар. Түбәнге остан Вәғиәне хатта «белешмәләр бюроһы» тип йөрөтәбеҙ. Нимә һораһаң, һәр саҡ белә, бөтә нәмә хаҡында хәбәрҙар. Бына шул «йүкә телефон» «математика уҡытыусыһы һөнәрһеҙ көйө уҡытып йөрөй» тигән хәбәр еткерҙе. Әйтәм беҙҙең шуҡ малайҙарҙы тыя алмай. Улар дәрес ваҡытында шаярып та, хатта һуғышып та алырға өлгөрә. Ә мин математиканы яратам. Сәнә апай таҡтаға яҙған миҫалдарҙы иң алдан эшләп бөтәм. Китаптағы мәсьәләләрҙе лә тиҙ сисәм. Шулай байтаҡ ҡына уҡып, Сәнә апайға өйрәнә лә башлағайныҡ...
Бер көн дәрестә, ғәҙәттәгесә, таҡтаға яҙылған миҫалдарҙы дәфтәргә күсереп ултырабыҙ. Ҡапыл тәҙрә аша тышта ҡар яуғанын шәйләнем. Нисек итеп:
– Ҡарағыҙ әле, тышта ҡар яуа! – тигәнемде һиҙмәй ҙә ҡалдым. Китте шау-шыу! Бөтәһе лә тәүге ҡар яуыуына шатлана, «Ура!» ҡысҡыра, сәпәкәйләй. Шуҡ малайҙар тәҙрәгә ябырылды. Аҡбур тотҡан Сәнә апайҙың таҡта янында албырғап ҡалғанын абайлап, миҫал эшләүемде дауам иттем. Ҡапыл Сәнә апайҙың сәрелдәүенә терт итеп ҡалдым.
Миҫалымды эшләп бөтмәй, башымды күтәреп, уҡытыусыға ҡараным. Ә ул һаман сәрелдәй:
– Бер нимә булмағандай ултыра бит әле үҙе! Юғал күҙемдән!
Класс тынып ҡалған. «Ура!» ҡысҡырып тәҙрәгә ябырылған балалар ҙа урындарында ултыра. Сәнә апай ғына сыйылдап ҡысҡыра:
– Сығып кит, тиҙәр бит һиңә!
Кемде әрләй икән тип, тирә-яғыма ҡарайым. Бөтә күҙҙәр ҡурҡышып миңә төбәлгән. Шунда ғына уҡытыусы күҙҙәренең нәфрәтле уғы кемгә тоҫҡалғанын абайланым.
Ул да булмай, уҡытыусы иңемә килеп йәбеште:
– Әллә һаңғырауһыңмы, сығып кит тиҙәр бит һиңә!
– Сыҡмайым! – тинем дә партаға сат йәбештем. Бер киреләнә башлаһам, ныҡ тиҫкәре мин. Сәнә апай, урынымдан ҡуҙғата алмағас, сәрелдәп, партанан айырмаҡ булып, тарта башлағайны, парта урынынан шылып ишек төбөнә килеп етте. Бөтә балалар ҡурҡышып бер-береһенә ҡараны. Сәнә апай көсө етмәгәс, кластан сығып китте.
Класс тып-тын. Берәү ҙә һүҙ ҡатмай. Күп тә үтмәне, Сәнә апай Сирғәле ағай менән килеп инде. Сирғәле ағай физиканан уҡыта. Ул – пенсия йәшенә етеп килгән ҡыҫҡа ғына буйлы йыуан бер ағай. «Йүкә телефон» аша уның тураһында «насар тәртибе өсөн ялан яҡтарынан беҙгә, йәғни урман яғына һөрөлгән бәндә» тигән хәбәр таралған. «Башта ыңғай ғына йөрөһә лә, тиҙҙән бында ла «төшөрә» башланы, тол ҡатындар менән сыуалып, типтереп йәшәй» тип тә өҫтәйҙәр. Шуғалырмы, Сирғәлин фамилиялы был кешене олоһо ла, кесеһе лә Сирғәле тип кенә йөрөтә.
Сәнә апайҙың дәресендә шаулашҡан шуҡ малайҙар Сирғәлелә ҡыл ҡыбырлатырға ла ҡурҡып ултыра. Төптән гөрөлдөк тауышы, ҡара ҡыҫыҡ йүгерек күҙҙәре менән Сирғәле әллә кемеңде өркөтөр! Шым ғына ултырһаҡ та, физика фәне серҙәренә төшөнә алмай интегәбеҙ. Ул дәрестең темаһын аңлата-аңлата ла дәреслектә яҙылғанды күсерергә ҡуша. Үҙе ҡайҙалыр сығып юғала. Дәрес тамамланыр алдынан ғына инә лә күсереп өлгөрмәгәнде өйгә бирә. Кем дәфтәренә яҙып килә, икенсе дәрестә уға «5» ҡуя, кем яҙмай – уға «2».Физиканан мин гел «5» алам. Ләкин нимә күсергәнемде аңламайым. Яҙғанымды аңларға тырышып, ҡат-ҡат уҡығаным да бар, барыбер төшөнмәйем. Ә башҡа фәндәрҙән «5»-кә, «4»-кә уҡыйым, уларҙы аңлайым.
Сирғәле ағай минең яныма килеп баҫты:
Ул мине беләгемдән тотоп ҡуҙғатырға уйлағайны, мин тағы партаға йәбештем. Сәнә апай, яҡлаусыһы бар кешеләй, сәрелдәп:
– Ә, бер ҙә сыҡҡың килмәйме, кеше ҡотортоп ултырырға шәп инең бит, сыҡ кластан! – тип, боҙоҡ пластинка кеүек, бер һүҙҙе тәҡрарланы.
Сирғәле аптырап торҙо ла сығып китте. Шул саҡ ишек асылды ла директор менән завуч күренде. Завуч – рус теле уҡытыусыһы:
– Что происходит? – тип һораны.
Директор партаға йәбешеп ултырған миңә һәм ишек төбөнә күскән партаға ҡарап, эштең ниҙә икәнлегенә тиҙ төшөндө, Сәнәгә ымлап:
– Сәнә Сабир ҡыҙы, кабинетымда көтәм һеҙҙе! – тип сығып китте.
Икенсе көн Сәнә апай уҡытырға килмәне. Бер аҙҙан һуң ул клубта иҙән йыуыусы булып эшләй башланы.
Йома көн еткәне һиҙелмәй ҙә ҡалды. «Беҙҙе бер уҡытыусы ла алғыһы килмәй» тип йөрөгән етенселәрем бөтәһе лә ыҫпай кейенгән, өйгә эштәре әҙерләнгән ине. Дәрестә нимә ҡушыла, шуны үтәп, әүҙем ҡатнаштылар. Һәр береһенең күҙҙәре яна, ярышҡа сыҡҡан аҡбуҙаттармы ни – барыһы ла эшләне. Бик ҡәнәғәт ҡалдым балаларҙан! Директорҙар алдында ятҡан 10 талап буйынса ла иң юғары баһа ҡуйылған ине дәресемә!
Өҫтән оло йөк төшкәндәй ҡайтырға сыҡтым. Өс көн туҡтамай тиерлек яуған ҡар бөтә донъяны аҡҡа буяған. Йәш ҡар һыуығы быға тиклем иҙелеп ятҡан аяҡ аҫтын да шыҡырлатып туңдырған. Ошо донъяның аҡлығына кинәнеп, өйгә ашығам.
Асыҡ дәрескә әҙерләнеп, уның өсөн борсолоп, ошо арала әсәйем менән дә һөйләшмәгәнмен икән. Эштәрем уң барһа ла, кәйефем төшһә лә уға шылтыратып алырға ғәҙәтләнгәнмен. Әле лә телефон һандарын йыйҙым. Сымдың икенсе осонда әсәйемдең тауышы ишетелде, йөрәккә йылы йүгерҙе. Әсәйем тәүҙә өйҙәге, ауылдағы хәлдәрҙе һөйләй. Унан үҙемдең яңылыҡтар менән бүлешәм – шулай өйрәнгәнбеҙ. Әле лә ҡәҙерлем өй тирәһен барлап сыҡҡас, ауыл хәбәрҙәренә күсте. Терт итеп ҡалдым, яңы ғына иҫләп алған Сәнә апай хаҡында ине һүҙ.
– Пенсияға сыҡҡас, Сәнә аҡылға еңеләйҙе. Һуңғы йылдарҙа ауылда йәшәмәне, әле оло, әле кесе ҡыҙында булды. Сирләй башлағас, яңғыҙын ғына ҡалдырмай, гел бикләп йөрөр булғандар. Был юлы янында ете йәшлек ейәнсәре ҡалғас, ишекте бикләмәгәндәр. Ҡыҙы ла, кейәүе лә эштә ваҡыт. Ейәнсәре күршеләренә уйнарға киткән. Сәнә өйҙән сыҡҡан да киткән. Балалары эштән ҡайтһа, әсәләре юҡ. Башта өндәшмәй генә эҙләгәндәр. Төнгә тиклем таба алмағас, полицияға хәбәр иткәндәр. Төндә ныҡ һыуытты. Кистән башланған тәүге аҡ ҡарҙа Сәнәнең эҙҙәрен, сисеп ырғытҡан кейемдәрен күреп, үҙен дә тапҡандар. Бер ҡайын төбөндә бөршәйеп кенә туңып ултырған. Бик алыҫҡа киткән шул. Бәлки, ауылға ҡайтырға уйлағандыр. Ошо тәүге ҡар яумаһа, уны таба алмаҫтар ине, тип һөйләй халыҡ, – ти әсәйем.
Телефонды һалғас, оҙаҡ ҡына шаңҡып йөрөнөм. Йәл ине Сәнә апай...