Томас Альва – бар донъяға
«Фу, шайтан! – тине Эдисон. –
Тыңлайым һеҙҙе». – Трубканы
Был хәбәрҙән шаңҡып, Альва
Донъя буп-буш – бер толҡа юҡ.
Көндөҙ күҙ ҡояшты күрмәй,
«Альва, ҡайҙа яҙмаларың? –
Өйгә ниндәй эш бирелде?» –
Тик төбәшеүҙән файҙа юҡ –
Шулай дүрт ай үтеп китте...
Күрәһең, бик мөһим хаттыр –
Бер аҙ торғас, ул ҡысҡырып
Йә, берәй махсус мәктәпкә
«...Һин дә киттеңме ни, әсәй,
Теге көндән һуң, мине һин
Һин дәрестәр бирҙең төрлө
Наҙлы ла, ҡатҡыл да булдың,
Томас Альва ҡат-ҡат байҡай
Төш түгел шул, был – нәғеҙ өн,
Тормош тигән хикмәтле һәм
Һарғайһа ла ғәжәп түгел –
Уҡып, ҡат-ҡат кисергәндер
Сөнки һәр кемдең кисергән