Төшкә генә бер мәл инер әле
Дер һелкетеп ерҙә йөрөгәндәр.
Балаң кәрәк булыр, һәҙәп төшөп,
Бәлә булыр төймә тағыуҙары,
Мыжыҡ ҡарттай ҡолаҡ итен ашар
Серәкәйҙәр менән күгәүен!
Асһам ине ҡартлыҡ ҡапҡаларын
Ирем менән генә бергәләп.
Булһын тағы энә күҙләр ҡыҙым,
Көрәк һаплар улым эргәлә!
Кәкүк саҡыра. Саҡ-Суҡ илай.
Бәпәйем, тип һәр береһенә
Был сәскәнең ғүмере ҡыҫҡа,
Тауҙар яурынына алһыу яулыҡ
Һалып ҡуя Ҡояш таң атҡас.
Шул уҡ яулыҡ үрҙе тағы биҙәй,
Көн мунсағын эңер тағатҡас.
Төн тауҙарҙың шунан күҙен быуа,
Ҡара ебәк таҫма бәйләй ҙә.
Шуны белмәй, уны шат йондоҙҙар
Төнө буйы күккә әйҙәйҙәр.
Ҡояш сискәс ҡара таҫмаларҙы,
Тау йылмая, йырып теш-ташын.
Шунан трактор йүгереп менеп китә,
Күрһәткәндәй таңдан эш башын.
Көҙгө иртә. Муйыл тәҙрә сиртә,
Япраҡтарын ҡурған сал ҡырау.
Йәш баландың һуттан һытылыуы
Әллә өлгөрөү, әллә ҡанһырау.
Уның суғым, тығыҙ тәлгәштәрен
Ҡоштар суҡып, йолҡоп кинәнә.
«Ҡотҡарығыҙ, емеш ауыр», – тиеп
Күнәк-күнәк емеш тиреп алғас,
Балан йәйрәй, рәхәт кирелеп,
Киткәнендәй кемдер гер элеп.
Баланы ла хатта бала кеүек,
Мохтаж һинең ихлас ярҙамға.
... Хоҙайыма шундай рәхмәтлемен