Таңдан тороп һыуға барҙым әле,
Күптән онотолһа ла был шөғөл.
Көйәнтә ни – килешә иңдәремә,
Һыр бирәһе ҡыҙ ул мин түгел.
Бирешмәйем, бының иңдәрен дә
Донъя баҫҡан икән, тимәһендәр.
Һырлай биреп атлап сығып киттем,
Күҙләһә ни, әйҙә, күҙләһендәр!
Һағындыра шишмә башынан уҡ
Миңә ҡарап баҡҡан ике күҙ.
Ҡорғаҡһыған йәнем терелмәҫме,
Ошо ер бит миңә яҡын, үҙ…
Күпме сер һөйләнем мин уларға.
Йөрәк тәңгәлендә бер ҡуҙ яна,
Һүрелмәҫме, тием, һүтелмәҫме,
Һалһам уны ағым һыуҙарға…
Йылмайғандай булдылармы аҙаҡ?..
Бер-беребеҙгә оҙаҡ ҡараштыҡ беҙ,
Оҙаҡ ҡараштыҡ беҙ, бик оҙаҡ…
«Һаумы, хыял?!» – тиһәм, телһеҙ ҡалдым,
Бында ла бит һыуҙар боларған!?
Бынау тал да олоғайып киткән,
Мин түгелһәм, нисек түҙерһегеҙ,
Ҡалмаған бит бөгөлөр ерегеҙ?!.
Суп!.. Суп!.. Суп!.. Суп!..
Төшкән еренә, – тип, – берегеҙ!?»
«Ҡайттым...» – тиеп әйталманым, буғай,
Йылмайғандай иттем яуапҡа.
«Һыу алырға килдем, әсәй менән
Сәйҙәр эсергә тип, сауапҡа...»
Суп!.. Суп!.. Суп!.. Суп!..
Бер ҡуҙ ғына тертләп уятты.
«Һағыштарың ҡалһын, йәнгенәңде
Алып ҡайт!..» – тип, шишмәм оялтты.
«Ҡайттым...» – тиеп әйталманым инде,
Сер һөйләгән теге күҙҙәр ҙә бит
Инмәнеләр минең хәлемә...
Керҙәр сайҡаған урында...
Ташҡа әйләнеп, һеңгәндер,
Йәнемә – ял, иңгә – терәк,
Үҙ-үҙеңә, миңә тоғролоғоң
Бығау инеме ни йәндәреңә?
Хыянатың бер ем генәлер бит
Төҫһөҙләнеп барған төндәреңә?
Ниндәйерәк һуң ул был йәриәң,
Йәндәреңә аҙыҡ түгелдер ҙә?
Әллә ни тиң, ант ит – ышанмайым,
Ҡиблаларың алмашынғас, донъяң
Теүәлләнгән кеүекме һуң хәҙер?
Өҙөлөптәр генә торалармы,
Һәр һүҙеңде итәләрме ҡәҙер?
Өмөт аҡланмай ул – өйрәнелгән,
Өф иткән ер юҡ ул был донъяла.
Бокал күтәргәндә һағыраҡ бул,
Бәхет бокалдары – сың – быяла...
Алып китәйемсе үҙем менән.
Көтөп алырмын, тим, түҙем генә.
Тын алышың миңә шундай таныш,
Йәндәребеҙ уртаҡлығын тойҙом.
Ул көндәрҙе мин дә юйҙым, юйҙым!..
Ҡуҙғатмайыҡ иҫке яраларҙы.
Беләһең бит сара-дауаларҙы.
Бәүет мине, бәүет тулҡыныңда.
Нисә алды икән алҡымымдан?..
Әйләнәйем әле бер тамсыға.
Ошо наҙҙан мәхрүм йөрәк күптән
Ҡоршауҙарҙа йәшәп, эй, талсыға.
Ирейем дә... ҡабат яралырмын
Аҡ томандар булып, моңдар булып,
Күргәндәрем генә ағып китһен,
Үткәндәрҙән ал һин мине йолоп.
Эҫендем дә киттем ҡуйыныңа.
Яна-яна, тәмен белеп һырылам
Миңә тоғро берәү ҡуйынына...
Йөрәгемдең баҫтың ярһыуҙарын.
Быуылып сәсәүҙәр бит һиңә таныш,
Һиңә таныш һүҙһеҙ яныу зары.
Бетеү итеп кенә тағайымсы.
Бер тулҡының бигерәк моңло ине,
Серен үҙем менән алайымсы...
Мин бит һаман һиндәмен!..
Муйыл сәскәһенең еҫтәренән
Һин дә күбегенән аҡ хистәрҙең
Һине һаташтырған мин инем бит,
Быйыл бөрөһөн үк муйылдарҙың
Өлгөрмәнек, күрмәйерәк ҡалдыҡ,
Айырым-айырым кисерербеҙ микән
Иҙерәп тә генә Ер йоҡлай.
Йыһандарҙан тамған йыр һаҡлай.
Ҡояш сығыштары – байыштары...
Йәйҙәрҙән дә күпте көтмәйем мин,
Төпһөҙ хыялдарҙан өмөт өҙҙөм.
Офоҡтарҙа шәфәҡ балҡығанда,
Күләгәһен күрәм инде көҙҙөң.
Эңер юллап байып барған ҡояш,
Әүрәтергә уйлап, әйҙәйҙер ҙә...
Ҡәҙерлерәк ҡояш сығыштары
Төнө ымһындырмай был йәйҙәрҙең...
Төнө ымһындырмай был йәйҙәрҙең...
Ҡояш сығыштары ҡәҙерлерәк.
Үҙем торайым, тим, әҙерерәк...
Киске шәфәҡ йәнде иретә лә
Донъяларҙы хатта оноттора.
Шәфәҡтәрҙә, тән йәменән бигерәк,
Йәндәр теүәллеге ылыҡтыра.
Эңереңдә йәнең теүәл булһын,
Анау ҡояш кеүек түп-түңәрәк.
Теүәлләргә ҡояш байыштарын,
Түп-түңәрәк кенә донъя кәрәк,
Шәфәҡ кеүек ирер йәнең кәрәк...