Ҡыштыр-ҡыштыр ергә япраҡ яуа,
Ошо моңдо тыңлап юлға сыға,
Йылы эҙләп ҡоштар тарала.
Ҡыштыр-ҡыштыр кисеп киләм әле
Япраҡ диңгеҙҙәрен урманда.
Мөлдөрәмә йәштәр тулған күҙгә,
Йәйҙәр менән ғүмер уҙғанға.
Ҡыштыр-ҡыштыр... Япраҡ сәләм бирә,
Әллә ниңә көҙҙәр етһә, күңел
Һағышлана, бер аҙ моңая...
Нисек кенә мине һынамаһын,
Ялҡындарҙа дөрләп, утта янып,
Тормош ҡаҙанында ҡайнаным.
Шатлыҡ булһа әгәр, шатландым да,
Тик ихласлыҡ менән ғүмер иттем,
Күҙ буяуҙың йәмен тапманым.
Мин ашығам йәшәп ҡалыр өсөн,
Ғүмер әгәр яҡты усаҡ булһа,
Мәңге яныр инем был утта.
Был көнөм дә үтте. Ҡабатланмаҫ,
Саҡырһам да ҡайтмаҫ кирегә.
Ғүмер бит ул һуҡмаҡ-юлдар кеүек,
Үткәндәрҙә ҡалды бөгөнгө көн –
Ғүмер-муйынсала бер мәрйен.
Имен үтте, шөкөр, ғәмәлдәре
Булғандыр ҙа әле тәғәйен.
Үтте көнөм. Үкенмәйем һис тә,
Иртән атыр таңды көтәмен.
Мин яратам ғүмерҙәрҙең шулай
Матур ағыш менән үткәнен,
Донъя имен, һаулығым бар,
Йонсоу көнгә һис көймәйем,
Һәр яңы көн – яңы тормош,
Бисмилла тип башланған көн
Беҙ һөйөүҙе һуңлап татыныҡ бит:
Бал тәмендә – әсе күҙ йәше.
Әйтерһең дә, матур төҫтәр менән
Албырғатҡан балан тәлгәше.
Татлы, баллы кеүек һинең хистәр,
Аҡылыма ҡайтһам – күҙ йәштәре,
Нисек кенә ҡыҙармаһын балан,
Һөйөүемдән нурҙар сәсһәм дә мин,
Күҙҙәремдән аға күҙ йәше...