Күҙ йәштәрең – ҡәбер йәмләр
Атай, тиһәм, йәшем атылып сыға.
Әсәй, тиһәм, үкһеп, әсенәм.
Көҙгө елдәр иҫә, ағастарҙың
Иртә салын һөҙөп сәсенән.
Ике рәт көҙ һеҙһеҙ килде беҙгә.
Бер-бер артлы донъя ҡуйҙығыҙ.
Көтмәгәндә был тар фанилыҡтан
Баҡыйлыҡҡа тәҙрә уйҙығыҙ...
Шул тәҙрәнән яҡты йөҙгөнәгеҙ
Һеҙҙе төштә күрһәм, китерҙәймен
Артығыҙҙан илап, тағылып...
Һин булғанға донъям түңәрәк шул,
Һин бар саҡта мин бит күбәләк.
Күбәләккә һәр саҡ һоҡланып та,
Осондора торған күҙ кәрәк!
Һин булғанға донъям имен минең –
Йондоҙ, сәскә, болан, айыңмын.
Күлдә йөҙгән һомғол аҡҡошоң мин,
Уйнаҡлап та сапҡан тайыңмын.
Һин һөйгәнгә көйөктәргә түҙәм.
Һин үпкәнгә битем һырланмай.
Һин юҡ саҡта ҡанаттарым тала,
Дәртем һүнә, йырым йырланмай.
Мин булғанға һинең йөҙөң асыҡ,
Ҡартлыҡ ҡасып йөрөй артыңда.
Донъя йөгөн, әйҙә, һин, мин түгел,
Һөйөү толпарҙары тартһындар!
Мыҫҡал-мыҫҡал, семтем-семтем
Ял ит, ҡайҙа киттең, тиеп
«Арығанһың, ят, – тиеп, –
«Нишләп һиңә бирешергә!» –
«Был шунда!» – тип кем әйтер?
...Һыу төбөнән алып ҡайтам