«Ярһынамын мин дә сыҙамайса, Яҙ наҙына түҙмәй башлаһа...»

Билдәле шағирә Таңһылыу Ҡарамышева ағинәйҙәр йәшенә артылып, үҙенең етмешен билдәләй.

Таңһылыу Ҡарамышева

Билдәле шағирә Таңһылыу Ҡарамышева ағинәйҙәр йәшенә артылып, үҙенең етмешен билдәләй. Ә ижадтың йәше юҡ, әҙибәнең яңы шәлкеме лә һәр ваҡыттағыса ярһыу, әммә аҡыллы, дәртле вә сәмле, шул уҡ ваҡытта сабыр, бер ҡараһаң, сабый көлөүен, икенсегә баҡһаң, ҡанбабалар көрһөнөүен сырамыттырған тылсымлы ипкене менән һуғара күңелде.

Ҡар ҡаҙҙары

Ала-сола булып ята

Иреп бөтмәгән ҡарҙар.

Әйтерһең дә, шымтайышып

Йомортҡа баҫҡан ҡаҙҙар.

Ҡанаттары аҫтарынан

Сығыр тиҙҙән себештәр.

Һарыҡас, йөнтәҫ сәскәләр

Бәпкә генә кеүектәр.

Ҡар ҡаҙҙары үтә лә һаҡ,

Шылт иткән тауышҡа ла

Сылтырап ҡойолоп төшә,

Тарала, ярсыҡлана.

Бер сипылдап ебәрергә

Яҙҙарға ваҡыт еткән:

Бәпкәләре сәскәләрҙең

Ҡар ҡаҙын инә иткән.

Шатлыҡ

Боҙҙарыңды аҡтар, донъяға сыҡ,

Йоҡлап ятма инде, уян, һыу!

Боҙ ташҡынға әйләнгәнен күрһәм,

Күңелемә булмай яманһыу.

Ярһынамын мин дә сыҙамайса,

Яҙ наҙына түҙмәй башлаһа.

Үҙ-үҙемә һыймай ташҡынланам,

Боҙлоҡтарым йәнде ташлаһа.

Тормош ағышында ағып китәм!

Юҡ яҙҙарға минең ятлығым.

Ярҙарына һыймаҫ йылға төҫлө

Ашҡындыра яҙғы шатлығым.